نقش پايي مانده بود از من به ساحل چند جا
ناگهان شد محو با فرياد موجي سينه سا

آنکه يکدم بر وجودمن گواهي داده بود
از سر انکار مي پرسيد : کو ؟ کي ؟ ............. کي کجا ؟

* * *

اين جهان : دريا
زمان : چون موج
ما : مانند نقش

لحظه اي مهمان اين هستي ده هستي ربا

هرکه بر لوح جهان نقشي نيفزايد زخويش
بي گمان چون نقش پا محو است در موج فنا

«فريدون مشيري »